ANATHEMA- REGRET

senden uzaklara, çok uzaklara sürüklenirken
kalabalık bir odada yapayalnız hissediyorum
düşünüyorum kendi kendime:
“kaçış yok bu korku, pişmanlık ve yalnızlıktan…”
aşk ve nefret düşleri
hep gözlerimde duruyor
ölen bir kahkahanın son nefesi
sessiz çığlıkların yankıları...

o zaman bilmediğim o şeyi
şimdi de bilmeseydim keşke…

dönüp bakıyorum geriye,
hatıralar cezalandırıyor beni yine
gördüğüm bütün acıları hatırlıyorum bazen
bazen "nasıl olurdu" diye düşünüyorum
ve bazen umutsuzca bakıyorum kendi kendime
nasıl birine dönüştüm ben?
yaptıklarımı kabullenmek zorundayım

kaderin kekremsi tadını,
ve geçmişi geride bırakamayız ki.
hiç kaybetmediğim bir güç var içimde,
o cevabı bulmaya adadığım

biliyorum, bir yol var bir yerlerde
geleceğim belirsiz, 
ama vakit doldu artık
ve ben hala,
öğrenemedim yaşamayı keşke’siz.